Ik moest er eens tussenuit. Uit het dagelijks leven. Dat moet daarom niet lang zijn. 3 dagen is genoeg eigenlijk. En ver moet dat ook niet zijn, maar wel weg uit mijn eigen omgeving. Heb ik het geluk dat ik een zus heb, en die zus heeft een appartement midden in het Zwarte Woud. Menig motorrijder begint alvast te glimlachen. Daarheen dus. Geen gedoe met hotelreserveringen die dan kunnen geannuleerd worden door de Corona-crisis en toestanden. De regio is nog groen, dus de stand van zaken bij vertrek was positief: normaal hoef ik bij terugkeer niet in quarantaine. Dan vind ik het verantwoord om even egoïstisch aan mijzelf te denken en er tussenuit te knijpen naar het buitenland.
Niet alleen omdat ik er tussenuit moest. Maar ook omdat ik er een beetje van hou om mezelf uit te dagen. Ik heb nog nooit echt een lange rit gedaan met de moto, op autosnelwegen en zo. Echt gewoon urenlang ”doorperen” weg van huis, de horizon tegemoet, aan een lekker tempo dat je voelt dat je vooruit gaat. Daar was Schwarzwald dan toch ook ideaal voor zeg. 550km enkele reis naar Bad Wildbad.
De reis ging vlot. Wat mij opviel is dat ik motorrijden echt echt nooit beu word. Zelfs niet na uren aan een stuk autosnelweg. Soms schieten mijn armen wel eens in een kramp of krijg ik spierpijn in mijn schouders, of slaapt mijn rechter hand.
Maar dan is de wind daar als reisgezel.
Ik heb bewust gekozen om geen windscherm op mijn moto te laten plaatsen, hoewel velen daar tevreden mee zijn. Ik heb het voordeel van dat niét te hebben dus ontdekt. Als er goed wat wind is dan kan ik mijn bovenlichaam op de wind laten rusten. Dat is de max. Dan kan ik mijn armspieren eigenlijk zo goed als geheel ontspannen, en dat helpt wel tegen de belasting.
Dat is één van de niet te onderschatten geneugten van het motorrijden: je voelt ALLES 5x zo hard. De regen, de wind, de koude, maar ook de zon op je smoel.
Het was schitterend weer op de heenweg. Om 8u vertrokken en tegen de middag reed ik in 25° en volle zon. Aankomst tegen 15u! Ik heb enkel moeten stoppen om te tanken, meer tussenstops had ik niet nodig. Goed gereden vond ik zelf.
Het is me opgevallen hoe vriendelijk vrachtwagenchauffeurs zijn. Misschien is dat ook omdat ik een vrouw alleen onderweg ben op een volgeladen motor. Maar dat is toch handig. Die mannen letten op mijn gerief als ik moet koffie halen of een plasstop moet doen. Ik krijg handige tips, want die mensen zien nog wel eens wat op zo’n parking. Er wordt al gauw bagage, een helm, of zelfs een hele motor gestolen als je een kwartiertje koffie gaat halen, blijkbaar. Laat nooit je spullen alleen achter, maar vraag iemand om even je boeltje in de gaten te houden. Check. Dat heb ik dan ook maar gedaan bij de volgende stop.
Goed zo, veilig gearriveerd. Afladen en motor op slot.
Toen had ik toch zo’n dorst en een pint verdiend!
Bedacht ik me net dat er niets zomaar klaar staat in de koelkast zoals thuis, haja! Gelukkig heeft mijn zus daar een berghok. Tegen niemand zeggen. Er stonden daar nog een paar pinten, en ik heb er één van gestolen. Er staan er alleszins nog voor als nog iemand zo’n situatie als mij tegenkomt! Maar dan moest ik dus naar de winkel. Had ik net 550km gereden, mocht ik nog gaan inkopen doen. Maar goed, gelukkig was dat te voet 10min ver. Een beetje wandelen was wel goed voor de spieren in mijn hele lijf. Ik moest me ondertussen zelfs wat gaan haasten. Ik had een boeking om 17u30... Ik dacht dat ik na zo’n rit wel wat ontspanning kon gebruiken dus heb ik me bij de sjieke Palais Thermen een full body massage geregeld.
Na genoeg eten in slaan snel de boel voor de wellness bijeen gescharreld. Gelukkig ruim op tijd, om 17u was ik daar. 3 min wandelen. Luxe.
Wat soms moeilijk was daar im Schwarzwald, is dat mensen bitter weinig Engels kunnen, en ik nog minder duits.
Ik heb dus eerst een half uur staan klooien aan de lockers. Dat is met zo’n polsband-sleutel. Maar dat werkte maar niet. Ik had al aan een local gevraagd om eens te helpen, maar ofwel wist die het niet, ofwel kon hij het niet uitleggen. Ik vermoed het laatste.
Ik begon al te stressen daar in dat ontspanningsoord, want de klok tikte voort naar mijn full body massage. Ik in mijn badjes naar die receptie, die vent kon het ook niet uitleggen, dus is hij het maar komen tonen. Net op tijd boven voor de massage!
Ik had er misschien wat teveel van verwacht. Het is er groot, ruim vooral. Ik ben er toch voor een groot stuk van de tijd gewoon verdwaald, en dus rondgelopen. Ik heb er ook wel verschillende baden met allemaal een verschillende themperatuur en naam, uitgetest. En een Finse sauna van 90 graden, puffen blazen. Gelukkig was aan de overkant een ice lounge. Dat was iets nieuw voor mij, maar heerlijk na die Finse sauna. Een sauna maar dan ijskoud. En fake ijsblokken om op te zitten, en een videowand met natuurbeelden over gletchers en smeltende ijskappen, met bijhorend geluid. Dat vond ik toch wel het meest deugddoend denk ik.
Er was ook een panoramadeck. Ik wou daar op zich wel een kijkje gaan nemen, maar de goesting is me vergaan. De helpende man aan de lockers leek mij al de hele tijd te achtervolgen sinds ik buitenkwam bij de massage, ook tijdens mijn verdwalen, en in baden waar max 1 persoon in mocht, kwam hij dan toevallig kijken of het ‘bezet’ was of zo. Alsof hulp vragen automatisch betekent dat ik de rest van de avond met jou wil spenderen. Ik kom de rust opzoeken in de wellness. Geen date. Het kan mijn perceptie zijn, maar het voelde toch een beetje aan alsof meneer dacht dat ik mijn wellnesstijd wel graag met 2 had gespendeerd. Moest hij niet zo zitten gapen hebben en glimlachen van veraf, dan had ik daar misschien nog niet zo op tegen geweest. Maar als we daar allebei naakt rondlopen, dan hoef ik echt niet aangestaard te worden. Dat nodigt niet uit tot gezelligheid, dat is eigenlijk gewoon een beetje vies.
Dus het panoramadeck heb ik gelaten. Ik ben na de Finse sauna de Ice lounge ingedoken, en meneer is me uit het oog verloren en naar het panoramadeck gegaan.
Na nog een paar baden met verschillende namen en temperaturen was het wel goed geweest. Kom ik aan de receptie om uit te checken, staat die gast daar toch wel ook toevallig zeker. Ik was al blij dat ik mijn mondmasker aan had. Zo kon ik doen alsof niemand mij herkent. Haha.
Zo ja, daarna gewoon naar het appartement, filmpje op, zakje chips, indommelen tijdens de film, en heerlijk slapen op gigantische hoofdkussens.
Dat was dag 1.