Ik heb zalig goed geslapen, en lang. Ik slaap al een paar maand niet zoals ik gewoon ben. Altijd veel te vroeg wakker. Nu, 9u30. Yes! Fris en monster voor een Schwarswald rit! Want daar kwam in tenslotte ook voor.
Het weer zag er alleszins veel belovend uit. Het uitzicht uit het venster ook!
Gelukkig was ik naar de winkel geweest gisteren. Een stevig ontbijt met een tikkeneitje mag zeker wel voor een hele dag rijden. Nuja, hele dag... tegen dat ik vertrok was het toch 10u30-11u. Daar genoot ik ook zo van, daar alleen zijn. Nooit op iemand wachten, moeten mee zijn met iemand, en nooit rekening moeten houden met een uur. Gewoon gaan als ik goesting heb, of “klaar ben” om te gaan. De vrijheid van alleen reizen met de moto is niet te onderschatten.
Nog even de lijken van de helm poetsen die gisteren de rit van Gent naar Bad Wildbad niét overleefd hebben. Zo kan ik weer zien waar ik heen moet.
De rit, daar heb ik niet veel voorbereiding voor moeten doen! Ik kreeg tips van een paar mensen, onder andere “de B500“ of de Schwarzwaldhochstrasse. Ik wou bochten, want ik had een workshop bochten gedaan en wilde oefenen. Ik zag dat die Schwarzwaldhochstrasse op zich niet zo lang was. Maar TomTom, mijn gps, heeft een aantal routes in zijn routeplanner zitten, onder andere de route van Black Forest. Daar zat die Schwarzwaldhochstrasse in, maar die rit ging nog veel verder door! Dat dus!
’T eerste half uur was die bochten nemen met een ei in mijn broek. Niet comfortabel, ik kan het u wel vertellen. Bij sommige bochten dacht ik “Deze bocht bepaalt mijn leven”. En meer ervaren motards schoven mij maar voorbij, waardoor ik mij echt een duts voelde soms. Kan mij wat schelen.
Maar hoe meer ik reed, hoe behendiger ik werd. Ik nam de tips uit de workshop letterlijk en figuurlijk ter harte, en creëerde hier en daar een tantra bij elke bocht die kwam. “Tractie Zitten en KIJKEN KIJKEN KIJKEN!” en “2 SECONDEN VER! 2 SECONDEN 2 SECONDEN!“ En dat werkte echt keigoed. ‘T is onbeschrijfelijk hoe het voelt om aan 100 en duur door lange bochten te scheuren op een zo goed als compleet evenwijdige lijn met de middenlijn. Of een haarspeldbocht waar de tractie meer de controle is, dan ik zelf. Bij zo’n momenten dacht ik “GOT IT!!”.
Naast de bochten is er ook nog de natuur. Jongens, dat is er zo schoon. Ik ben wel al 2x gaan wandelen daar in de buurt van Bad Wildbad, maar ik zag het op een heel andere manier, veel grootser en uitgestrekter. Ik moest sommige vergezichten wel laten, omdat kijken in de bocht op dat moment wel iets meer van levensbelang was, maar ik heb er toch echt genoten van het groene zwarte woud.
Ik ben dus gewoon tot het zuiden van het Zwarte Woud gereden, en terug naar boven naar Bad Wildbad (ligt ongeveer tussen Pforzheim en Baden-Baden). 7u op de moto, weeral. En nie beu worden.
Terug in het appartement aangekomen zat Michel me al op te wachten in de frigo. Een echte Schwarzwald pint.
Koken. Eten. En dan ontspannen. Ein filmken im das bad. Geen bad wildbad, gewoon in bad. En daarna in bed. Doodmoe en helemaal voldaan.
Ik ben echt heel slecht in foto’s nemen onderweg. Ik vind het een gedoe om te stoppen, handschoenen uit, gsm pakken, concentreren, foto trekken, alles weer inladen, handschoenen aan, op de moto en weer weg. Ik zie het ook gewoon te laat als er een stopplaats is geweest. Dus veel fotografeer ik niet. Maar deze maakte ik wel nog vandaag:
