In alle stilte vertrekken we uit de arbeidershostel om ergens in Bad Oldesloe een fris ontbijtje te scoren. Daar doen we ook even aan klantenwerving voor BMC Assenede, en tegelijk een kind zijn dag gemaakt. Magen en tanken vol, blazen leeg, en route!
Aan de grens met Denemarken een kleine visuele controle maar we zijn goedgekeurd. Plots zitten we in een land waar we nog nooit geweest zijn. Dat voelt toch een beetje speciaal aan. Onze route gaat pal langs de zee en alsof het gepland was stoppen we voor een uitkijkpunt. En wat voor één.
We rijden in 1 trok door naar zo dicht mogelijk bij Zweden, want dat was het plan, naar Zweden. We stoppen in Odense. Bij afstappen valt ineens een zwaarmoedig iets over ons. Het is helemaal overtrokken, donder in de verte, we zijn geteleportereerd naar een typische donkere vochtige Zweedse serie á la The Bridge. Een plensbui volgt. Parkeren en onder een parasol een pint en een snack is het beste idee. Ondertussen speelt Elton John met I’m still standing.
We boeken iets om te slapen, en belanden bij een b&b waar we heel vriendelijk ontvangen worden. Het verschil in comfort met de vorige nacht is gelukkig merkbaar. Hij had ons niet verwacht, want de boekingen had hij vandaag nog niet bekeken, dus steekt hij snel de buren buiten om ons van dienst te kunnen zijn. Hij biedt ons zijn crocs aan als we in de tuin willen gaan. Carl doet bijna een vreugdesprong. Hij mist zijn crocs van thuis heel hard.
We zijn allebei moe. Bed in, en route, naar dromenland.
