Dag 6 en 7 is de echte uittocht uit de roadtrip, helemaal naar betonland. We vertrekken in skovsgårde met de zon door de wolken. Dat was kennelijk goed voor een half uurtje. Verder hoeft dat niet veel verhaal. We hebben keigoed gereden, kilometers gevreten.
Duitsers vinden moto’s in de file niet fijn. Hamburg ligt opengebroken. De combinatie van beiden vraagt geduld en techniek.
Verzopen overnacht in een raar hotel met mooie kamer in Hannover. Jackpot, want er was een haardroger om
schoenen te drogen en een radiator-rek om kleren te drogen!
Op ons gemak gaan ontbijten.
Alles ging op het gemak deze week.
Wat ons is opgevallen, is dat België in vergelijking met wat we hebben gezien, helemaal volgebouwd is, volgestoken met volk, druk druk, teveel prikkels, en iedereen moet altijd wel ergens zijn op een bepaald uur dus haast en spoed, moet.
Toen ik België binnenreed zag ik de eerste camera al hangen. Ik kreeg een spontane reflex in mijn gedachten dat zei:"oei, ik moet zien dat ik hier geen boete krijg". Het is hier bewust zelf zorgen dat je niet opgeslorpt wordt door de stress en gehaastheid. Op onze roadtrip was dat een spontaan feit.
Het plan was om de kappersafspraak om 15u niet te missen. Om 14u30 rijden we de Vlaanderenstraat in, nog tijd voor een pint en afscheid. En dat zonder ons te haasten of te denken "o nee ik zal het niet halen". Carl zegt altijd "'t komt wel goed", en dat is ook altijd gebeurd.
