sStevig ontbijtje in het family hotel,de 2 sleutelkaarten ingeleverd, bagage opladen en weg!
We pinnen een punt op de gps. Ergens opnieuw rond Odense. We zien van daar wel wat we nog willen rijden. Een kwartier op weg en we moeten alweer stoppen. Weer zo’n zot uitzicht. Fotomomentje.
En verder. Langs dorpjes, uitzichten, vlakke strakke velden en vochtige geurige bossen. Het rijden in Zweden is zo fijn. Het is een geweldig roadtrip land. De banen zijn goed, en snel als het kan. Iedereen woont daar zo uit mekaar. Als ze daar allemaal aan 50 of 70 per uur moeten rijden is men uren onderweg voor een potje suiker bij de buren.
Er zijn weinig auto’s, weinig mensen, niemand is gehaast. Het doet een mens nadenken.
Ik vind het ook tof dat Carl al maar achter mij aan rijdt. Ik rijd anders eigenlijk nooit vooraan uit eigen initiatief. Zo met 2 vind dat wel tof. We zijn ook een goede tandem samen. Er zijn geen woorden nodig om elkaar in de achteruitkijkspiegel te begrijpen.
En dan is daar die brug weer, van The Bridge, die Zweeds-Deense serie waar iemand vermoord werd gevonden met haar bovenlijf in Denemarken en haar onderlijf in Zweden. Of was het omgekeerd.
Bruggen blijven de max. Magnifieke uitzichten, uitdagende weersomstandigheden. kicken.
En plots zijn we uit Zweden. Een gevoel van jammerlijkheid komt een beetje over mij heen maar dan zeg ik tegen mezelf dat de roadtrip nog niet gedaan is. Joehoe!
Hello Denemarken! We meet again!
Bakske voltanken en doorgaan met ons avontuur!
Ondertussen nemen mijn haar en Carls baard ongewone proporties aan. Het kriebelt soms onder mijn helm en dan is er de eerste seconde even de gedachte dat er een beest onder mijn helm zit. Geen pretje, kan ik verzekeren. Ik heb vrijdag een afspraak bij de kapper. Als het goed gaat lukt het om daar op tijd te geraken. Carl zal zichzelf een gelaatsverzorging mogen laten aanmeten door het thuisfront!
We nemen koffie in Roskilde…
…en een cremke in Odense!
alwaar we ineens een bed voor de nacht opzoeken.
't Is weer gene vetten op Booking. Zeer weinig opties, alles bijna volgeboekt. Ik vind een B&B in een plaats die leuk klinkt. (Ik moet het weer opzoeken op google maps hoe het heet, want ik kan het niet onthouden). Skovsgarde! Gewoon boeken dan maar.
De weg naar daar is vlak en mooi. Plots moeten we toch weer een offroad aarde- bosweg in. Mijn hoofd zei:"ahh zeg, technieken en opperste concentratie op dit late moment van de dag. Niet veel goesting" maar hop met die beentjes, rechtop op de motor en gaan, plezant dat dat is!
We hobbelen allebei rechtop op die motor (ik heb Carl geleerd dat rechtop staan beter is als je van geplaveide wegen af gaat. Ik heb hem iets geleerd wat hij niet wist!). Lekker muziekje in de oren, lalala..
Springt er ineens een damhert 3-4 meter voor mijn moto! Ik gil kort en krachtig, Carl moet gaan zitten van 't lachen. Ja ik wou een beest zien, nou dat hebben we dan van dichtbij gehad.
Het is ineens serieus beginnen gieten op dat grasweggetje, de eerste boerderij die we tegenkomen is het niet. Het is de volgende. 2km verder. Doorweekt komen we toe.
Middle of nowhere, prachtige omgeving, muisstil. De kat houdt de muizen weg, de schuur zit vol werk voor de winter en we krijgen "toch misschien een andere kamer, for the dirt, I didn't know you were coming on motorcycles". De kamer voor de viezerikken dus.
We klagen niet. Het is helemaal in orde.
Een beetje wandelen op de boerderij, en een muziekje in de kamer voor de viezerikken. De nacht wordt vast pikdonker en muisstil.
Morgen een nieuwe dag richting betonland. Kan niet mis gaan met Carl die klavertjes 4 vindt!
