top of page
  • Foto van schrijverNele Kenis

Dag 3: Van Venhuizen naar Oudkerk. Of zoiets. Ergens tegen Leeuwarden.

Deze morgen werd ik gewekt, zoals thuis. Door een poes. Alsof het zo moet zijn.

Na een natte nacht en een twijfelachtige buienradar kon ik mijn natte tent opvouwen in de zon. Maar ik was Venhuizen amper buiten en vanaf daar tot een kleine 100km voor mijn eindbestemming van stortbui naar stortbui gereden. Het was een zware rit. Giegende regen waarbij je amper een hand voor je oog ziet, maar wel de blinkende gladde klinkers ziet. Maar desondanks was het wel een heel mooie rit. Ik heb zelfs langs een veld gereden waarop het vol zat van de ooievaars!! En ook een grote roofvogel die vlakbij vloog.

Velden, bossen, dorpjes, maar vooral boerderijen. De ene na de andere met zo’n 3km tussen telkens. Voor de rest niets. Natuur. Ik vraag mij af waarom ze in België eigenlijk alles maar vol bouwen. Da’s echt zonde.

Ik ben vandaag over het IJsselmeer gereden. Dat was een stormachtige ervaring. Ik lag er bijna in. Gelukkig niet, ook hier had mijn VAB abonnement niets uitgehaald. Wel heel cool, prachtig zicht.

Ik ben dan gestopt om lunch te kopen in de AH in Kampen. Iedereen zegt maar dat ik echt snel mensen leer kennen onderweg en echt supertoffe en zo. Het ligt misschien aan mij of aan wat ik uitstraal maar de eerste onbekende die spontaan tegen me begon te praten was er eentje met een los schroevetje, of hoe zeg je dat mooi.. Die zei al snel 2x hetzelfde en dan begon ze er nog over dat alle mensen daar gek zijn en dat een of andere inlichtingendienst alles van je wil weten en dat ik maar beter met niemand kan praten. Zodus. Herkenbaar. Maar verwacht ik niet direct op vakantie.

Dan ben ik maar doorgereden in het wisselvallige weer. Na een gigantische stortbui toch net lang genoeg droog om mijn helmvizier terug doorkijkbaar te maken. Ideaal dus. Nog even gestopt voor een koffie en een “me sjoe” of zoiets. Iets als kaastaart. Mijn linker pols en duim hadden wat rust nodig.



De nodige opkikker dus, het laatste stukje in 1 keer door naar deze prachtige plek, de Healbird motorherberg. Een echte. Supergezellig, supervriendelijk, toffe andere gasten. Samen aan tafel met de potten erop. Er was zelfs tot de soep toe vegetarisch gemaakt voor mij!


En toen kwam Chantal toe! Die had er ook een stevige rit opzitten! Van België naar hier in 1 beweging! Chantal ken ik ook van de WRWR. ’t Zijn toch allemaal toffe dames he!! Chantal vergezelt me zelfs komende tijd op de terugweg. Hoe leuk is dat! Na haar volgestouwd te hebben met alles wat we over hielden van de maaltijd voor haar, want ja, ze zou toch wel honger hebben, hebben we nog wat bijgepraat en gezellig aan het kampvuur gezeten met iedereen.

‘T is een bijzondere plek hier, zo mooi, zo gastvrij en zo authentiek. Ik hoop dat ik hier nog eens kan komen.

Tot morgen.




40 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page