Na een stevig huisbereid ontbijt waar we niks te kort mee kwamen, een paar leuke foto’s, een hartelijk afscheid van iedereen die daar was, zijn Chantal en ik op de moto gesprongen richting Delft. Ik moet zeggen, zo’n herberggebeuren is toch iets geweldig. Zo’n dingen ga ik vaker opzoeken. Hopelijk kan ik er nog eens terug heen.
Chantal vergezelt me dus de rest van de weg terug. En dat is zeer fijn!
We hadden een heel leuke rit. Van alles wat. Van snelle landwegen tussen velden, naar bossen, kleine dorpjes, zelfs een paar stukjes autosnelweg. Het systeem van de rotondes hier heb ik nog niet helemaal in de hand.
Er was wat te doen met bootjes vandaag, we hebben dus ook mogen genieten van open bruggen en veel bootjes. Heel leuk om langs water te rijden terwijl er bootjes naast je varen. Ergens stoppen voor koffie en een souvenir was dan al snel een gemeenschappelijk idee. Dat is nu wel iets wat leuker is aan niet alleen reizen. De koffiepauzes!
Het was stralend weer, afgezien van een paar druppels. Maar in vergelijking met gisteren was het stralend weer.
Na nog een plaspauze, een paar rare of illegale verkeersmanoeuvres omdat de gps in de war is, en nog wat meer spierpijn in de handen kwamen we op de volgende camping uit die ik zorgvuldig met de natte vinger uit Google Maps heb geplukt. Weer helemaal in orde. De moto’s krijgen een plekje onder de carport, ons tentje achter de carport op het kampeerterrein, en een kwartier verder wandelen kunnen we heerlijk dineren.
Honger als een paard. Een vegetarisch paard dan. Die vegetariër is dan vanavond toch maar eens voor mosselen gegaan. ik rijd tenslotte al 4 dagen tussen ‘t water.
Top maaltijd. Heel gezellig. Chantal vertelt allerlei leuke, grappige, spannende, minder leuke verhalen, waar ik zoveel uit kan leren en van kan opsteken waardoor ik alleen nog maar een onstilbare honger naar motorreizen kweek. Hoe gaan we dat weer financieren. Ik moet aangepaste keuzes gaan maken in het leven.
Na een mooie wandeling terug van restaurant naar tent, met bijhorende zonsondergang, koppel zwanen, en kudde schapen, had Chantal nog wat kleine flesjes wijn mee, “overschot van Finland” (waar ze met de moto naartoe was geweest!).
Nog meer levensverhalen, levenswijsheden, en lessen om in mijn rugzak te steken (of in mijn rollbag haha). Maar vooral een heel heel gezellige laatste avond van
mijn reisje. Ik hoop dat ik met Chantal en barbara nog wel eens zo’n leuke trips kan doen. Want zij hebben mijn eerst alleen-reisje heel veel kleur gegeven.
Morgen mogen we gaan ontbijten in Rotterdam. Want ik heb ook een vriendin in Rotterdam! Al die Nederlanders zijn toch de max.. Tineke, zet de koffie maar al gereed!